Satelity pogodowe

Używany od 1960 roku satelita pogodowy jest rodzajem satelity, który służy przede wszystkim do monitorowania pogody i klimatu Ziemi. Satelity mogą być na orbicie polarnej , obejmującej całą Ziemię asynchronicznie, lub geostacjonarne , unoszące się nad tym samym punktem na równiku. Satelity meteorologiczne widzą nie tylko chmury i systemy chmur. Począwszy od satelity Nimbus 3 w 1969 roku, informacje o temperaturze za pośrednictwem kolumny atmosferycznej zaczęły być pobierane przez satelity ze wschodniego Atlantyku i większości Oceanu Spokojnego, co doprowadziło do znacznej poprawy prognoz. Światła miasta, pożary, skutki zanieczyszczenia, zorze polarne, burze piaskowe i piaskowe, pokrywa śnieżna, mapy lodu, granice prądów oceanicznych, przepływy energii itp. oraz inne rodzaje informacji środowiskowych są gromadzone za pomocą satelitów meteorologicznych. Inne satelity środowiskowe mogą wykrywać zmiany w roślinności Ziemi, stanie morza, kolorze oceanów i polach lodowych. El Niño i jego wpływ na pogodę są codziennie monitorowane na podstawie zdjęć satelitarnych. Łącznie Satelity pogodowe obsługiwane przez USA, Europę, Indie, Chiny, Rosję i Japonię zapewniają niemal ciągłe obserwacje na potrzeby globalnego obserwowania pogody.