Rodzaje mgły - mgła radiacyjna - mgła gradowa - mgła opadowa

 Mgła może tworzyć się na wiele sposobów, w zależności od sposobu ochłodzenia, które spowodowało kondensację :

• Mgła radiacyjna powstaje w wyniku ochłodzenia lądu po zachodzie słońca przez podczerwone promieniowanie cieplne w spokojnych warunkach przy bezchmurnym niebie. Grunt chłodzący następnie chłodzi sąsiednie powietrze przez przewodzenie , powodując spadek temperatury powietrza i osiągnięcie punktu rosy, tworząc mgłę. W idealnym spokoju warstwa mgły może mieć mniej niż metr grubości, ale turbulencje mogą sprzyjać powstawaniu grubszej warstwy. Mgła radiacyjna występuje w nocy i zwykle nie utrzymuje się długo po wschodzie słońca, ale w miesiącach zimowych może utrzymywać się przez cały dzień, zwłaszcza na obszarach ograniczonych wzniesieniami. Mgła radiacyjna występuje najczęściej jesienią i wczesną zimą. Przykładami tego zjawiska są mgła tule .

• Mgła naziemna to mgła, która zasłania mniej niż 60% nieba i nie sięga do podstawy żadnych chmur nad głową.  Termin ten jest jednak zwykle synonimem płytkiej mgły radiacyjnej; w niektórych przypadkach głębokość mgły jest rzędu kilkudziesięciu centymetrów nad pewnymi rodzajami terenu przy braku wiatru.

• Mgła adwekcyjna pojawia się, gdy wilgotne powietrze przechodzi przez zimną powierzchnię w wyniku adwekcji (wiatr) i jest schładzane.  Często zdarza się, że ciepły front przechodzi przez obszar ze znaczną ilością śniegu. Najczęściej na morzu występuje, gdy wilgotne powietrze napotyka chłodniejsze wody, w tym obszary upwellingu zimnej wody , na przykład wzdłuż wybrzeża Kalifornii ( patrz mgła San Francisco ). Wystarczająco duża różnica temperatur nad wodą lub gołą ziemią może również powodować mgłę adwekcyjną.

Chociaż silne wiatry często mieszają powietrze i mogą rozpraszać, fragmentować lub zapobiegać wielu rodzajom mgły, znacznie cieplejsze i wilgotne powietrze wiejące nad śniegiem może nadal generować mgłę adwekcyjną przy wyższych prędkościach do 80 km/h (50 mph) lub więcej – ta mgła będzie w turbulentnej, szybko poruszającej się i stosunkowo płytkiej warstwie, obserwowanej na głębokości kilku centymetrów nad płaskimi polami rolniczymi, płaskim terenem miejskim itp. i/lub tworzy bardziej złożone formy, gdy ukształtowanie jest inne takie jak obszary obrotowe pod wzgórzami lub duże budynki i tak dalej.

Mgła utworzona przez adwekcję wzdłuż wybrzeża Kalifornii jest wypychana na ląd w jednym z kilku procesów. Zimny ​​front może popchnąć warstwę morską w kierunku wybrzeża, co jest najbardziej typowe wiosną lub późną jesienią. W miesiącach letnich, niskociśnieniowe koryto wytwarzane przez intensywne ogrzewanie w głębi lądu tworzy silny gradient ciśnienia, wciągając gęstą warstwę morską. Również latem, silne wysokie ciśnienie na południowym zachodzie pustyni, zwykle w połączeniu z letnim monsunem, tworzy przepływ z południa na południowy wschód, który może napędzać przybrzeżną warstwę morską w górę linii brzegowej; zjawisko znane jako „południowy przypływ”, zwykle po zaklęciu upałów na wybrzeżu. Jeśli jednak przepływ monsunowy jest wystarczająco turbulentny, może zamiast tego rozbić warstwę morską i każdą mgłę, którą może zawierać. Umiarkowane turbulencje zazwyczaj przekształcają nasyp mgły, podnosząc go i rozbijając na płytkie chmury konwekcyjne zwane stratocumulus .

• Mgła parowania lub mgła parowa tworzy się nad zbiornikami wodnymi pokrytymi znacznie zimniejszym powietrzem; sytuacja ta może również prowadzić do powstawania diabłów parowych , które wyglądają jak ich pyliste odpowiedniki . Mgła z efektem jeziora jest tego typu, czasami w połączeniu z innymi przyczynami, takimi jak mgła radiacyjna. Zwykle różni się od większości adwekcyjnych mgły formowanej nad lądem tym, że jest, podobnie jak śnieg z efektem jeziora , zjawiskiem konwekcyjnym, powodującym mgłę, która może być bardzo gęsta i głęboka i wygląda na puszystą z góry.

• Mgła czołowa tworzy się w podobny sposób jak chmura stratus blisko czoła, kiedy krople deszczu, spadające ze stosunkowo ciepłego powietrza nad przednią powierzchnią, odparowują do chłodniejszego powietrza blisko powierzchni Ziemi i powodują jego nasycenie. Ten rodzaj mgły może być wynikiem bardzo niskiego frontalnego obłoku stratus opadającego do poziomu powierzchni przy braku jakiegokolwiek środka unoszącego po przejściu frontu.

• Mgła lodowa tworzy się w bardzo niskich temperaturach i może być wynikiem innych wspomnianych tu mechanizmów, a także wydychania wilgotnego, ciepłego powietrza przez stada zwierząt. Może to być związane z formą opadów w postaci pyłu diamentowego , w którym tworzą się bardzo małe kryształki lodu i powoli opadają. Zdarza się to często w warunkach błękitnego nieba, które mogą powodować wiele rodzajów halo i inne skutki załamywania światła słonecznego przez unoszące się w powietrzu kryształy.

• Marznąca mgła , która osadza szron , składa się z kropel przechłodzonej wody, które przy zetknięciu z powierzchnią zamarzają.

• Mgła opadowa (lub mgła czołowa ) tworzy się, gdy opady wpadają do bardziej suchego powietrza poniżej chmury, kropelki cieczy odparowują w parę wodną. Para wodna ochładza się iw punkcie rosy kondensuje i tworzy mgłę.

• Mgła gradowa pojawia się czasami w pobliżu znacznych nagromadzeń gradu ze względu na obniżoną temperaturę i zwiększoną wilgotność, co prowadzi do nasycenia bardzo płytkiej warstwy przy powierzchni. Najczęściej występuje, gdy na gradzie znajduje się ciepła, wilgotna warstwa i przy słabym wietrze. Ta mgła przyziemna jest zwykle zlokalizowana, ale może być bardzo gęsta i gwałtowna. Może powstać wkrótce po opadnięciu gradu; gdy grad zdążył ochłodzić powietrze i pochłania ciepło podczas topienia i parowania .

• Mgła nachylona powstaje, gdy wilgotne powietrze wznosi się w górę zbocza góry lub wzgórza (podnoszenie orograficzne), które kondensuje się w mgłę z powodu chłodzenia adiabatycznego i, w mniejszym stopniu, spadku ciśnienia wraz z wysokością.