Prognozowanie pogody dla marynarki

 Prognozowanie pogody dla marynarki  jest procesem, w którym marynarze i organizacje meteorologiczne próbować prognozowanych warunkach pogodowych przyszłość nad Ziemi „s oceanach . Marynarze od wielu lat mają praktyczne zasady dotyczące nawigacji wokół cyklonów tropikalnych , dzieląc burzę na połowy i żeglując przez zwykle słabszą i bardziej żeglowną połowę ich obiegu. Morskie pogoda prognozy różnych organizacji pogodowych można prześledzić wstecz do zatonięcia w Royal Charter w 1859 roku i na RMS Titanic w 1912 roku.

Wiatr jest siłą napędową pogody na morzu, jak wiatr powoduje lokalne falowanie , długie pęcznieje oceanu , a jego przepływ wokół subtropikalnych grzbiet pomaga utrzymać ciepłe prądy wodne, takie jak Golfsztrom . Znaczenie pogody nad oceanem podczas II wojny światowej doprowadziło do opóźnionych lub tajnych raportów pogodowych, w celu utrzymania przewagi konkurencyjnej. Statki meteorologiczne zostały założone przez różne narody podczas II wojny światowej w celach prognostycznych i były utrzymywane do 1985 roku, aby pomóc w nawigacji lotniczej po transoceanizmie.

Dobrowolne obserwacje ze statków , boje pogodowe , satelitów pogodowych i numerycznych prognoz pogody zostały wykorzystane do diagnozowania i prognozy pogody na pomoc obszarach oceanicznych Ziemi. Od lat 60-tych rola numerycznych prognoz pogody na morzach Ziemi odgrywa coraz większą rolę w procesie prognozowania. Elementy pogodowe, takie jak stan morza , wiatry powierzchniowe, poziomy pływów i temperatura powierzchni morza, są rozwiązywane przez organizacje, których zadaniem jest prognozowanie pogody nad otwartymi oceanami i morzami. Obecnie japońska agencja meteorologiczna , amerykańska National Weather Servicea brytyjski Met Office opracowuje morskie prognozy pogody dla półkuli północnej .

Istnieje wiele źródeł publikowanych przez rząd prognoz pogody na morzu, zwykle po katastrofach morskich.

Wielka Brytania

W październiku 1859 r. kliper parowy Royal Charter rozbił się podczas silnej burzy w pobliżu Anglesey ; 450 osób straciło życie. Z powodu tej straty wiceadmirał Robert FitzRoy wprowadził w lutym 1861 roku usługę ostrzegania dla żeglugi, wykorzystując łączność telegraficzną. Przez jakiś czas później było to głównym obowiązkiem United Kingdom Met Office. W 1911 r. Met Office rozpoczęło wydawanie morskich prognoz pogody, które zawierały ostrzeżenia o wichurach i burzach za pośrednictwem transmisji radiowej dla obszarów wokół Wielkiej Brytanii. Ta służba została przerwana podczas i po I wojnie światowej , między 1914 a czerwcem 1921, i ponownie podczas II wojny światowej między 1939 a 1945.

Stany Zjednoczone

Pierwsza próba stworzenia morskiego programu pogodowego w Stanach Zjednoczonych została zainicjowana w Nowym Orleanie przez Korpus Sygnałowy Armii Stanów Zjednoczonych . Notatka z 23 stycznia 1873 r. poleciła Obserwatorowi Sygnałów w Nowym Orleanie przepisać dane meteorologiczne z dzienników statków przybywających do portu. Odpowiedzialność za prognozy morskie przeniesiona z Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych na Biuro Pogody w 1904 r., co umożliwiło otrzymywanie aktualnych obserwacji ze statków na morzu. Zatonięcie RMS Titanicw 1912 roku odegrał kluczową rolę w prognozowaniu pogody morskiej na całym świecie. W odpowiedzi na tę tragedię utworzono międzynarodową komisję, która ma określić wymagania dotyczące bezpieczniejszych rejsów oceanicznych. W 1914 roku prace komisji zaowocowały powstaniem Międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie Życia na Morzu . W 1957 r., aby pomóc w rozwiązaniu problemów morskich, Biuro Pogodowe Stanów Zjednoczonych zaczęło publikować dwumiesięczną publikację Mariners Weather Log, w której przedstawiane są informacje o przeszłych warunkach pogodowych, głównie nad oceanami na półkuli północnej, informacje dotyczące pór cyklonów tropikalnych na świecie. publikować comiesięczne klimatologie do użytku na morzu oraz zachęcać do dobrowolnych obserwacji statków ze statków na morzu.

W ramach National Weather Service (NWS) mapy prognozy pogody zaczęły być publikowane przez biura w Nowym Jorku, San Francisco i Honolulu do użytku publicznego. Prognozy Północnoatlantyckiego zostały przesunięte z zamkniętą United States Navy dążyć do pakietu produktów National Weather Service poprzez radiofacsimile w 1971 roku, podczas gdy prognozy północny Pacyfik stał się dostępny publicznie przez tą samą metodą w 1972 roku W latach 1986 i 1989, w część Narodowego Centrum Meteorologicznego (NMC) znanego jako Centrum Produktów Oceanicznych (OPC) była odpowiedzialna za prognozowanie pogody morskiej w ramach NWS. W okresie od sierpnia 1989 do 1995 roku jednostka pod nazwą Oddział Prognoz Morskich zajmowała się również dostarczaniem obiektywnych analiz i prognoz dla zmiennych morskich i oceanograficznych. The Marine Prediction Center, później przemianowany na Ocean Prediction Center , zakłada obowiązek USA do emisji ostrzeżeń i prognoz dla części z północy Atlantyku i północno Pacyfiku oceanów po to został stworzony w 1995 roku.

Rozwój ciepłych prądów oceanicznych

W wiatry zachód w tropikach, i wschód w połowie szerokości. Ten wzór wiatru powoduje naprężenia na subtropikalnej powierzchni oceanu z ujemnym zwijaniem się na północnym Atlantyku . Powstały transport w Sverdrup przebiega w kierunku równikowym. Ze względu na zachowanie potencjalnej wirowości spowodowane przez wiatry poruszające się w kierunku biegunów na zachodnich obrzeżach podzwrotnikowego grzbietu i zwiększoną względną wirowość wody poruszającej się w kierunku północnym, transport jest równoważony przez wąski, przyspieszający prąd biegunowy, który płynie wzdłuż zachodniej granicy basenu oceanicznego, przewyższając skutki tarcia z zachodnim prądem granicznym znanym jako prąd Labrador . Ochrona potencjalnej wirowości powoduje również zakręty wzdłuż Prądu Zatokowego, które czasami urywają się z powodu zmiany pozycji Prądu Zatokowego, tworząc oddzielne wiry ciepłe i zimne. Ten ogólny proces, znany jako intensyfikacja zachodnia, powoduje, że prądy na zachodniej granicy basenu oceanicznego, takiego jak Prąd Zatokowy, są silniejsze niż prądy na granicy wschodniej.